شش ماه پس از کشت و تکثیر فیبروبلاست و تزریق آن برای درمان چین و چروک، تا کنون دوازده بیمار این عمل را موفقیت آمیز انجام داده اند و پس از بررسی در کمیته اخلاق پزشکی و پژوهش های بالینی، مراحل اجرا و نتایج آن مورد تایید قرار گرفته و امکان انجام آن در مورد بیماران فراهم شده است.

اخبار جدید حاکی از موفقیت اخیر محققان "مرکز تحقیقات پوست و سالک پژوهشکده ی رویان" در ابداع روش جدید درمان چین و چروک صورت است. دکتر محمد علی نیلفروش زاده (متخصص پوست و مو و فلوشیپ جراحی پوست،‌ لیزر و پیوند مو از انگلستان و کانادا) رئیس این مرکز است که به عنوان MEDICAL FACULTY در کنگره بین المللی سالانه ESHRS اروپا در سال 2003 لندن و سال 2003 برلین انتخاب شده و متد جدید جراحی پیوند مو را تحت عنوان" نیلفروش متد " در سال 2005 کنگره سالانه استرالیا مطرح کرده است.

پاسخگوی سئوالات زیر آقای دکتر محمد علی نیلفروش زاده می باشد.

* با توجه به این که شما با همکاری پژوهشکده رویان موفق به تزریق سلول های فیبروبلاست جهت رفع چین و چروک صورت شده اید، سابقه ی انجام این کار در دنیا و نیز عملکرد سلول های فیبروبلاست را تشریح کنید.

سلول های فیبروبلاست یکی از سلول های مهم بافت پوستی بوده و عمل اصلی آن ساخت رشته های کلاژنمی باشد. این رشته های پروتئینی ساختمان اصلی ظاهر و نیز قوام و کشسانی پوست را تشکیل می دهند.

ایران یکی از کشورهای پیشرو در این زمینه است و ما توانسته ایم با همکاری پژوهشکده رویان این عمل را برای اولین بار در ایران انجام دهیم.

* این روش دارای چه مراحلی است و چگونه انجام می شود؟

برای انجام این عمل ابتدا تکه کوچکی (حدود 3 میلی متر مربع) از پوست پشت گوش بیمار برداشته شده و برای جدا کردن فیبروبلاست بافت و کشت و تکثیر آنها به پژوهشکده رویان فرستاده می شود. پس از حدود سه هفته سلول ها با حجمی معادل 20 میلیون عدد در میلی متر آماده تزریق می باشند.

* هم اکنون از چه روش هایی جهت پُر سازی بافت و رفع چین و چروک پوست استفاده می شود و مزایا یا معایب احتمالی هر کدام از این روش ها کدامند؟

جست و جو برای یافتن یک روش درمانی مناسب جهت از بین بردن چین و چروک و جوشگاه های ناشی از جوش و نقایص پوستی همواره یکی از مباحث مورد علاقه ی پژوهشگران و پزشکان متخصص پوست و جراحان زیبایی بوده است. در این زمینه استفاده از مواد پُرکننده (FILLER AGENTS) به عنوان یک روش درمانی از گذشته یدور پیشنهاد شده و تا کنون مواد مختلفی برای پُر کردن چروک های صورت و نیز جوشگاه های فرو رفته و باقیمانده از جوش و محل زخم ها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. چنانکه در قرن گذشته پارافین به عنوان یک پُر کننده برای انجام این کار پیشنهاد شد که خیلی زود ناکارآمدی و عدم پذیرش این ماده از طرف بدن اثبات گردید. به طور کلی مواد پُر کننده را می توان به 3 دسته تقسیم کرد:

1- مواد صناعی

2- مواد با منشا حیوانی

3- مواد با منشا انسانی

از مواد صناعی می توان به شکلی از سیلیکون مایع پالایش شده اشاره کرد که در سال 1960 معرفی شد و تا 30 سال پس در آن تاریخ مورد استفاده قرار گرفت. اما مشکلات متعدد از جمله بروز واکنش های حساسیتی باعث توقف استفاده از آن شد.

یک ماده صناعی دیگراسید پلی لاکتیک (POLY-L-LACTIC ACID) یا PLA است که یک پلیمر صناعی استریل و زیست سازگار می باشد. تزریق این ماده در درم عمقی باعث می شود فرآیند سنتز کلاژن توسط میکروذرات این پلیمر تحریک شود.

تزریق چربی مستلزم انجام جراحی و استخراج بافت چربی از محل هایی مانند شکم است و دوام آن نیز چند ماه بیشتر نیست.

کلاژن خویش سازگار نیز از پوست خود بیمار گرفته می شود. در این روش از پوستی که در جراحی های زیبایی برداشته می شود، کلاژن استخراج می گردد و برای به دست آوردن 1 میلی لیتر محلول حاوی کلاژن 5 درصد، حدود 2 اینچ مربع از پوست مورد نیاز است.

یک ماده پراستفاده دیگراسید هیالورونیک است که یک ماده طبیعی بوده و توانایی ترمیم چروک ها و نقایص متوسط تا شدید را دارد. اسید هیالورونیک در همه بافت های انسان و حیوان یافت شده و زیست سازگار است.این اسید نقش مهمی در حجم دادن به پوست، شکل دادن به چشم ها و کشسانی مفاصل بازی می کند. با افزایش سن در انسان سلول ها به تدریج توانایی ساخت این ماده را از دست می دهند.

در مورد معایب این راهکار درمانی می توان به انتظار نسبتا طولانی برای بروز آثار درمانی اشاره کرد، زیرا ظهور نتایج منوط به گذشت زمان و انجام کلاژن سازی در بافت است. البته در کشورهای دیگر گران بودن این روش یکی از معایب آن به حساب می آید.

* غیر از سلول های فیبروبلاست، آیا طرح های دیگری در زمینه سلول های درمانی در دست اجرا دارید؟

بله. کشت و تکثیر سلول های ملانوسیت یا سلول های رنگدانه پوست جهت بیماران مبتلا به لک و پیس یا ویتیلیگو و کشت و تکثیر سلول های کراتینوسیت برای کاشت در محل جوشگاه های باقیمانده از سوختگی از طرح های دیگری است که در "مرکز تحقیقات بیماری های پوست و سالک" در دست اجراست و نتایج آن در آینده اعلام خواهد شد.